مدیریت بهینۀ سرمایۀ در گردش و ثروت سهامداران

پژوهش پیش رو تأثیر مدیریت سرمایۀ در گردش بر ثروت سهامداران را در شرکت های بورس تهران، در دورۀ زمانی 1380 تا 1391 بررسی می کند. اندازه گیری معیارهای مدیریت سرمایۀ در گردش ، به‎کمک داده های برگرفته از سیستم حسابداری، مانند دورۀ فروش کالا، دورۀ وصول مطالبات و اقلام صورت های مالی، انجام شد. برای اندازه گیری متغیر معرف ثروت سهامداران، بازده تعدیل‎شدۀ سهام را به‎کار گرفته و با استفاده از پورتفوسازی به محاسبۀ آن اقدام شده است. بررسی های آماری با استفاده از تحلیل توزیع شرطی داده ها و تحلیل رگرسیونی، به شیوۀ پانل انجام شده است. بررسی توزیع شرطی داده ها نشان می دهد که معیارهای متداول در ارزیابی مدیریت سرمایۀ در گردش ، مانند دورۀ وصول مطالبات و دورۀ فروش کالا، رابطۀ معنی داری با بازده تعدیل شدۀ سهام دارند. همچنین، نتایج تحلیل های رگرسیونی نشان می دهد که رابطۀ مثبت و معنی داری بین اجزای سرمایۀ در گردش و معیار بهینگی مدیریت سرمایۀ در گردش با بازده تعدیل شده سهام وجود دارد.